AŞK VARSA BEN OLMAZ

Çok Değerli kardeşlerim;

Değerli dostlar Allahın Selamı üzerimize olsun.

Bugün bazı yazışmaları ve biriken işleri biraz kolaylaştırmak için Derneğimize geldim.

Buraya geldiğimde ayrı bir huzur bulurum. Çok gidenimiz gelenimiz olmasa bile, bazen saatlerce yalnız burada kalır daha sonra eve geçerim. Tam yazışmalara bakacaktım ki;

Masamın üzerinde duran, geçen yıl almış olduğum Hikmet Anıl Öztekin’in EYVALLAH kitabı gözüme çarptı. Yarıya kadar okumuşum. Yine bir tekrar edeyim dedim. Hakikaten çok güzel konuşlara temas etmiş.

Aslında Tasavvufa gönül veren bizler için çok güzel örnekler var. Okursak faydalanabiliriz ufkumuz açılabilir.

Kitabın 153’üncü sayfasında “AŞK VARSA BEN OLMAZ” başlığı altında örnek alabileceğimiz çok güzel bir Tasavvufi bir hikâye var. Aynen yazıyorum.

“Âşık uzun vakitçe görmediği sevgilisini özlemiş ve artık dayanamamış yollara düşmüş. Günlerce yol yürümüş. Gelmiş Maşuğun kapısına. Kapıyı çalmış. Tabii içinde bir ümit kapı açılacak biraz sonra.

İçerden ses gelmiş Kim o?

Âşık da sevdiğine “ben geldim” demiş.

İçeriden bir ses daha gelmiş:”Hala sen varsan, gelen sensen, git biraz daha yan. Daha vuslatın vakti gelmemiş”

Âşık bu sözlerle beraber vurmuş kendini çöllere. Düşünmüş, düşünmüş maşuğu ne demek istemiş bu sözle diye.

Yıllarca gezinmiş yanmış, yakınmış durmuş çöllerde geriye kendinden bir eser kalmamış. Ortada kendisi kalmamış.

Bir daha gelmiş kapıya. Çalmış kapıyı. İçerden bir ses gelmiş “Kim o”

“Sensin sen geldin” deyince kapı ardına kadar aralanmış.

Değerli dostlar;

Aşk gelmek için “ben”in gitmesini bekler. Eğer hala sen varsan, eğer hala sende senden eser varsa, eğer hala maşuğun olduğu yerde senin varlığından söz edilebiliyorsa ortada aşk yoktur.

Diye yazmış yazar. Yazarın eline, fikrine sağlık.

 

 

 

Değerli dostlar;

İşte,  Allah’a yar olmak için önce “ben” den kurtulmamız gerekir. “Ben”den de kurtulmak için. Mutlaka “ben”den kurtulmayı başarmış Allaha ve Resulu SAV. Efendimize “Yar” olan birisine tabi olmamız gerektiği kanaatindeyim.

Yoksa kardeşler bu yollar taşlı, dikenli, eğri büğrü, engebeli, çamurlu, karanlık.

Bizler bu yolları yalnız aşamayız. (Aşabilene aşk olsun.) Mutlaka bir Mürşidi Kamile ihtiyacımız vardır.

Aslında Yunus ne güzel özetlemiş iki kelime ile.

Beni ben’de demen  ben de değilem

Bir ben vardır bende benden içeru.

Allaha emanet olun. Cemal Yıldız-Trabzon 09.04.2017