BİR GÜZEL ADAM ( YAKUP AMCA)
“okumak 1, 5 dakika sürüyor)
Ataları yıllar önce, Sürmene Muratlı’dan Yeşilyurt’a gelmişti.
Uzlu Aliler mevkiinde yerleşime karar verildi.
Baba, Ali dede, değirmen kurarak , komşulara hizmet ediyordu.
Elektrik olmadığı yıllarda Sahurda, kendi yaptığı boruya üfleyerek , insanları temcite kaldırıyordu.
Yakup amca, ailenin ikinci evladı olarak hayata atıldı.
O yıllar , devlet işi olmadığı için ,o kendi arazisinde tarla kazıdı, mısır yetiştirdi, herkeste olduğu gibi o da ahırında 3- ,5 inek besleyerek, evdeki sofrayı şenlendirdi.
Karadeniz’in birçok yeri eğimli oluşundan, Yakup amca, yamaçlardaki çalışkanlığıyla herkesten takdir topladı.
Güler yüzlü, muhabbetli ve hoşgörülü oluşuyla , bütün gönüllerde yer eyledi.
Yetmedi, Şehirden ‘Diş Kerpeteni ‘ alarak, hayrına, diş’i ağıranların yıllarca çürük dişlerini çekti.
Kardeşlerinin adına, mübarek aylar takılmıştı. RECEP – ŞABAN diye çağrıldıklarında, Ramazan’a 15 gün kalıyordu.
Yakup amca, bu zorlu coğrafyada, çocukları Hakkı ve Mahiye’yi, İskafiyadaki okula gönderiyordu.
Ancak, derede Köprü yoktu. Her yağmurda, çocuklar dereden geçebilmesi için, taşların üstünden atlıyor, rampaları tırmanıyor, akşama dönüş yolunda ise , aynı dereye tekrar iniliyor, karşı mahalleye çıkılıyordu.
Yetmedi, öğretmenin istediği, bir yarma odun ise, omuzda taşınıyordu.
Gönlü güzel adam Yakup amca, çocuklarında gönlünü almak için, bizler ‘Kara lastik ‘ giyerken, onlara beyaz Spor ayakkabı almıştı.
Arkadaşım Hakkı, patikalardan yürürken, adeta pamuk bulutunda geziniyordu.
Yakup amca, aileden gelen kültürle, zaten dindar ve maneviyat sahibiydi.
Bir cuma İskafiya camisine gidiyorsa, diğer hafta Müezzinoğlu derede kılıyor, komşularla hasbihal ediyordu.
Yıllar sonra, o güzel adam, Yakup Koçkahraman, ömrünü tamamlayarak, Yeşilyurt köyüne hoş bir seda bırakıyordu..
Mustafa MAZLUM
